Ronnie Flex (Ronnell Plasschart) krijgt dankzij Diggy Dex de kans om mee te werken aan een album van Gers Pardoel. Met Yellow Claw bereikt Ronnie voor het eerst de Top 40, danzij single ‘Nooit meer slapen’
(o) Patti LaBelle – Love, need and want you (1983). Deze dame kennen de meesten van hits als ‘Lady Marmelade’ (1976) en ‘ If I only knew’ (1983). Ze maakt tot ’77 deel uut van de groep Labelle, alvorens ze solo verder gaat.
Dit nummer is meerdere malen gesampeld, zo ook Big Boi van formatie Outkast, op track ‘Ghettomusick’ (2003). Bekendste bewerking komt van Nelly and Kelly Rowland, die in 2002 een grote hit scoren met ‘Dilemma’. De zanglijn en tekst komen duidelijk van Patti Labelle, die in de video nog de rol van Rowland’s moeder vertolkt.
Ook Ronnie Flex leent duidelijk de melodielijn van deze track, al heeft hij zijn oren meer laten hangen naar ddeversie van Nelly and Kelly.
Tiffany Darwish was net 16 toen ze wereldwijd doorbrak met dit nummer. Een nummer 1-hit in de VS, UK, Canada en Ierland was niet slecht voor een 2e single (debuut ‘Danny’ flopte), in onze Top 40 bereikte ze een 2e plek[/caption]
(o) Tommy James and the Shondells – I think we’re alone now (1967). Het nummer is geschreven en mede geproduceerd door Ritchie Cordell, die ook ‘Mony mony’ (de coverversie van Billy Idol bereikte in de VS plek 1, hier haalde het de tipparade niet eens) schreef voor James. De originele ‘I think we’re alone’ was een top 5 hit in de VS, hier zal het zelden in de ether zijn gedraaid.
Tiffany had aanvankelijk weinig trek om het nummer op te nemen, nadat ze het origineel hoorde. Ze vond het nogal ouderwets, maar ze had blijkbaar wel door dat dit concept werkte. Begin ’88 bracht ze ‘I saw him standing there’ uit, een cover van Beatles-track ‘I saw her standing there’.
Het succes ebte snel weg, toch is Tiffany al die jaren gewoon muziek blijven maken. In 2016 kwam nog een album (‘A million miles’) uit, voor de nieuwsgierigen. Voor fans van Green Day is de versie van Billie Joe Armstrong uit 2020 een tip.
Engelse rapper van Ghanese komaf, geboren als Michael Dapaah. Als fictieve straatrapper Big Shaq neemt deze komediant ook een bijbehorende clip op met cameo’s van o.a. Broederliefde en DJ Khaled
(o) 67 ft. Giggs – Let’s lurk (2016). Sample komt uit deze track. Giggs is een Londense rapper, die vanaf rond 2005 actief is en al eens samenwerkte met Mike Skinner en B.o.B. In ’17 werkt hij samen met de populaire Drake op nummers ‘No long talk’ en ‘KMT’. 67 Is een rapperscollectief uit Zuid Londen, vernoemd naar de telefooncode van de buurt waar ze vandaan komen.
Grootste hit van het jaar 1978 in ons land, met 400.000 verkochte singles en 9 weken lijstaanvoerder in de Top 40. In de UK is het nummer (bij schrijven 11 dec. 2017) nummer 7 op de lijst van bestverkochte singles ooit
(o) The Melodians – Rivers of Babylon (1971). Dit Jamaicaanse trio wordt opgericht in 1965in een tijd dat reggae nog in ontwikkeling is. Na met meerdere producers te hbben gewerkt, neemt de groep met Leslie Kong (ontdekker van o.a. Jimmy Cliff). Het is een religieus lied, dat gaat over de terugkeer van het paradijs naar het beloofde land. Dit land -Zion genaamd- moet Ethiopië zijn geweest, het land waar volgens de rastafari “King Alpha” (één van de bijnamen van Hale Selassie) regeert.
‘Rivers of Babylon’ doet het wel redelijk in het thuisland, daarbuiten lijkt het niet het beoogde succes te behalen, zoals het door Desmond Decker-ook door Kong geproduceerde- eerder uitgebrachte ‘The Israelites’. Het krijgt pas aandacht als het wordt gedraaid in Jamaicaanse succesfilm “The harder they come”. Deze film zet ook reggae internationaal in de etalage.
Boney M
Duitser Frank Farian is in die periode wel bezig met een solocarrière, die niet echt van de grond komt. Halverwege jaren ’70 besluit hij discogroep Boney M op te richten met zangeressen en een voorman/danser. Dit blijken Marcia Barrett, Liz Mitchell, Maizie Williams en Bobby Farrell. Laatstgenoemde blijkt amper een woord te hebben ingezongen (wél tijdens concerten), iets wat Farian graag voor zichzelf hield. Wereldhits volgen, zo ook ‘Rivers of Babylon’, dat in een discojasje toch wat gek afsteekt tegenover de serieuze ondertoon van het origineel. Het blijkt wel de definitief wereldwijde doorbraak van de groep.
Op de hoes van de single werpt Farian zich nog schaamteloos op als medecomponist van het nummer. Dit wordt niet echter overgenomen in andere bronvermeldingen.
Wellicht nog geinig om te vermelden is de parodieversie van het Belgische De Strangers, onder de titel ‘Den Dopper’.
(o) Clarence Ashley & Gwen Foster – Rising sun blues (1933). Ashley is een rondreizende muzikant, Foster een mondharmonicaspeler, samen maken ze de oudst bekende opname van het lied. Het is Alan Lomax, die van vele traditionals een eerste opname maakte, met een jonge Georgia Turner een versie opneemt in ’37, die vooral qua tekst als blauwdruk geldt voor de -honderden- latere versies.
Toch is het lied ouder, want hierboven gaat het alleen om geregistreerde opnamen. Waar en wanneer het volkswijsje is ontstaan is onduidelijk, vermoedelijk stamt de melodie uit de 17e of 18e eeuw. De tekst zou in de 19e eeuw zijn ontstaan, maar dan is ook interessant waar het lied dan over gaat.
Want naar welk huis in New Orleans wordt nu verwezen? Het ene verhaal refereert aan een bordeel, dat in 1822 zou zijn afgebrand. Een andere versie gaat over een vrouwengevangenis, waar een ronde koepel in het dak de eerste zonnestralen (House of the rising sun) door liet. Het dichtst bij de waarheid zal Ted Anthony, die jarenlang onderzoek deed naar de oorsprong en dit in boek “Chasing the Rising sun” verwerkte.
Broadway-ster (met een opvallend tragische levensloop) Libby Holman neemt met zwarte folkzanger en gitarist Josh White een sterke versie op (als ‘House of the rising sun’). Opvallend, vooral omdat het in ’42 nog érg goed ongebruikelijk is om als blanke vrouw het podium te delen met een donkere man. Vele folk- en bluesartiesten als Leadbelly (’44), Pete Seeger (’58) en Joan Baez nemen hun versie op.
Van Ronk, Dylan and The Animals
Nina Simone nam ook een versie op, maar de grote inspiratie voor The Animals kwam van Dave van Ronk. Deze zanger -met zowel jazz- als bluesroots- is als het ware een mentor voor een nog jong Bob Dylan. Als van Ronk ‘The house..’ een sterke gitaarsound meegeeft in ’61, duurt het niet lang voordat Dylan zijn versie opneemt. Maar de populariteit van de laatste doet een sterk balende van Ronk besluiten het niet meer te spelen. Men dacht immers dat híj het van Dylan geleend zou hebben. Toch kon Dylan het nummer ook niet lang spelen, mensen zouden inmiddels denken dat hij het af had gekeken bij The Animals.
The Animals maken natuurlijk de meest memorabele versie, die -erg ongebruikelijk voor een polied uit dié tijd- 4,5 minuut duurt. Toetsenist Alan Price krijgt de credits als arrangeur, vanwege het sterk staaltje orgelwerk. Sterker nog, het was de eerste (Hammond-)orgelsolo in de popmuziek.
Voor de liefhebbers van zwaregitaren, die kunnen hun lol op met de versie van Five Finger Death Punch.
Verkapte reclame is niet de bedoeling van deze post. Maar de oorsprong van deze wereldberoemde reclametune is behoorlijk miskend in dit verhaal. Zie het dus als eerbetoon aan de original
(o) Melanie Thornton – Wonderful dream (Holidays are coming) (2001). Deze zangeres schreef mee aan dit nummer, dat ook (samen met b-kant ‘Memories’) haar zwanenzang zou blijken. De single bereikt in Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk de top 10.
Thornton brak door met eurodance-formatie La Bouche, dat met ‘Be my lover’ zijn grootste hit scoorde in ’95. Na het verlaten van de groep in ’99 richt ze zich op solowerk, dat vooral in Duitstalige landen wordt gewaardeerd (ze blijft wel Engelstalig zingen overigens). Op 21 november 2001 slaat na een optreden in Leipzig het noodlot toe. Melanie, 2 bevriende leden van formatie Passion Fruit en 21 andere passagiers en crew-leden komen om bij een vliegramp bij Bassersdorf, vlakbij Zürich.
2 Dagen na de ramp wordt de single postuum uitgebracht en gebruikt Coca Cola Duitsland ‘Wonderful dream (Holidays are coming)’ voor haar reclamecampagne. De frisdrankgigant gebruikt het nummer daarna in meerdere landen, en blijkt een ware kerstclassic. Dit in combinatie met de grote rode truck en een winterlandschap.
Bekijk hieronder de overbekende reclamespot en daaronder het origineel!
