De opnames voor de clip van het nummer waren voor Paul Young het meest waardevol. Hij ontmoette het model uit de clip Stacey Smith met wie hij later 3 kinderen kreeg
(o) Jack Lee – Come back and stay (1981). Jack maakt vanaf 1974 deel uit van de in Los Angeles gevestigde band The Nerves. Met punkpop maakte de groep in een korte tijd aardig naam en waren inspiratiebron voor bands als the Knack. Ze toerden met Ramones, maar waren vooral de band van ‘Hangin on the telephone’. Dat nummer werd in 1978, 2 jaar na de originele versie, een hit voor Blondie. Nerves waren in ’77 reeds uiteengevallen en Lee betrad het solopad. Zijn solowerk slaat niet echt aan, maar via Ann P Munday van CBS Records belanden 3 nummers bij Paul Young.
Die maakt er dankbaar gebruik van en heeft met de track als 2e single van album ‘No Parlez’ een wereldhit. De opvolger van ‘Wherever I lay my hat’ (ook een cover waarover nog een blogje volgt) bereikt hier #2. In Duitsland en België scoorde de Brit zowaar nog hoger, in de VS #22. In 2006 kreeg het nummer van Young een plek in de game Grand Auto Theft. Voor liefhebbers van electronische sound, is de versie van Franse danceformatie Chicane een tip.
Dit was de titelsong die hoorde bij de Amerikaanse serie over agent Baretta, die nogal compromisloos te werk kon gaan. De serie werd uitgezonden in de periode 1975-1978
(o) El Chicano – Baretta’s Theme (Keep your eye on the sparrow) (1975). David Grusin componeerde het nummer dat aanvankelijk een instrumental was, bestemd als titelsong voor de misdaadserie “Baretta“. Deze werd gespeeld door Latinrock groep El Chicano uit Los Angeles. “Chicano” staat voor een Amerikaanse burger van Mexicaanse komaf. Het publiek was enthousiast over “Baretta”, al twijfelden de makers lang over het voortbestaan van de serie.
Nadat Morgan Ames het nummer van tekst voorzag, werd Sammy Davis Jr voorgesteld als zanger. Maar waarom investeren in de titeltrack als de serie niet aanslaat. Dat laatste was echter wel het geval, Baretta kreeg lovende kritieken en Davis Jr. zong het nummer in. Toch was de eerste versie mét vocalen van El Chicano, een maand voordat die van zangeres Merry Clayton uitkeam. Clayton maakte ooit furore met Rolling Stones (‘Gimme Shelter’), tevens de origineel vertolkster van Shoop shoop song.
Het nummer was in Europa en vooral in ons land -met een nummer 1-notering- een groot succes. In de VS deed de track opvallend weinig en haalde de Hot 100 (#101) niet eens. Het nummer had de kenmerkende woorden “Don’t do the crime, if you can’t do the time” waarmee elke aflevering startte. Dat vanaf seizoen 2 dan, het eerste seizoen moest het nog met de instrumentale versie doen. In de VS was de versie van Rhythm_Heritage, een disco-/soulgroep bestaande uit sessiemuzikanten (waaronder Ray Parker), de meest succesvolle.
De Amsterdamse zanger maakte van 2006-2012 deel uit van Schagense rockband King Jack. Maakte als pianist deel uit van de band van Anouk en later Douwe Bob. Sinds 2015 vergaart hij naam met zijn eigen Thijs Boontjes Dans- en Showorkest. ‘Deze nacht’ is zijn 1e hitnotering
(o) Lionel Richie – All night long (1983). Zijn 4e solohit was bedoeld als “feelgood”-song zonder veel competenties. Lionel schreef het tijdens een vakantie in de Carribean, en paste een beat toe waar iedereen op kon dansen. Richie verklaarde hierover tegen CNN: “What I try to write about are real events. There will always be an easy like Sunday morning. There will always be an Endless love. And there will always be an all night long.”
En de tekst “Tambo liteh sette mo-jah! Yo! Jambo jambo:” is niets bestaands. Richie wilde meerdere talen in het nummer verwerken, zoals Swahili (“Karamu”) en Spaans (Fiesta). Maar voor Afrikaanse tekst kwam hij bedrogen uit, omdat er zoveel verschillende dialecten zijn. Zodoende maakte hij er zelf maar iets van, wat niets betekende, maar wel feestelijk klonk. Het party-geluid dat in All night long te horen is, werd later ook gebruikt in ‘Rhythm of the night’ (Debarge).
Opvallende aanwezige als backing vocal is zanger Richard Marx, die later zelf doorbrak met ‘Right here waiting’. Richie bereikte met deze classic de hoogste positie in o.a. de VS, Australië, Zuid-Afrika en ons land.
Boontjes maakt vooral liedjes voor de dansvloer met een electropoplaagje. Hij vergaart vanaf 2016 al wat airplay op de radio met ‘Alleen op de kermis’ en ‘Dansen met jou’. ‘Deze nacht’ is zijn eerste notering in de Nederlandse chart.
Tijdens de uitzending bij NPO 2 radio-DJ Bart Arens sprak de presentator over het eerste singletje dat hij ooit kocht. Hij vroeg Mell hier een pianocover van te performen. Haar doordringende stem klonk dusdanig imponerend, dat het idee ontstond voor een nieuwe single
(o) Chrystal Waters – Gypsy Woman (1991). Over een zigeunervrouw die op straat zingt om te kunnen overleven en haar kind te kunnen voeden. Het frivole nummer staat bekend door de onvergetelijke tekst:
She’s just like you and me But she’s homeless, she’s homeless As she stands there singing for money
La da dee la dee da (6x)
Het kwam niet geheel uit de lucht vallen dat Chrystal in de muziekwereld zou belanden. Haar vader was jazzmuzikant en haar oom zat als saxofonist bij gezelschap MFSB. Verrassend was dan wel weer haar muziekstijl, ‘Gypsy woman’ is een ongedwongen housetrack geworden. Productieteam Basement Boys stuurde haar het instrumentale deel en Waters schreef daar de tekst bij. Inspiratie haalde ze letterlijk van straat, tegenover een hotel waar haar zus werkte.
Homeless
Het nummer kwam uit in het voorjaar van 1991 en bleek een zeer grote zomerhit dat jaar. In landen als Spanje, Italië, Zwitserland, België en ons land werd de top van de charts behaald. #2 In zowel de UK als Duitsland en #8 in de VS, kortom een ware houseclassic. Toch voelt Waters dat maar weinigen de essentie van het nummer ervaren zoals het bedoeld is. “La da dee la dee da” zijn de vrolijke noten, maar het thema “dakloos” blijft vaak achterwege. Na aandringen van Chrystal besluit de platenmaatschappij ‘She’s Homeless’ als subtitel toe te voegen.
Voor NPO 2 radio-DJ Bart Arens was het een droom iets met Gypsy woman te doen, waar hij ooit zijn eerste singletje van kocht. Hij kleedde de produktie uit, liet een melodieuze basis over en de rest is gevuld met Mell’s rijke stemgeluid. De vocale appel valt niet ver van de boom, haar grootvader Piet Veerman behoeft natuurlijk weinig introductie.
DJ El Rico en Luuk Bechtold, ofwel Opgeblazen lanceren de uptempo carnavalskraker ‘ De Toreador’ met Wilbert Pigmans. Deze Bossche zanger brengt singles uit vanaf 2006, maar ook kennen mensen hem wellicht als vaste zanger van Rotterdamse skihut
(o) Jacques Herb – De Toreador (1970). Door hem zelf gecomponeerd en geschreven. Herb won in ’70 de Posthoorn Talentenjacht in de Scheveningse Kurzaal met het nummer. De finale werd destijds rechtstreeks uitgezonden door de TROS-televisie. Het bekende refrein (“O, o, signorita”) slaat aan en levert de zanger een bescheiden hitje op (#31). Een jaar later breekt Herb pas echt door met het door Pierre Kartner vertaalde Manuela.
Des te fijner voor de Rotterdamse zanger dat hij nu eens aan een ander nummer herinnerd kan worden dan ‘Manuela’. Sterker nog, Jacques is ook te zien in de clip van de nieuwe versie en gaf aan dat de nieuwe versie nu zijn voorkeur krijgt. Het Spaanse gevoel blijft net als zijn origineel volledig overeind in de 2020-versie. Ook de tekst blijft onveranderd, een fragment:
Oh, oh, oh, oh, oh Oh, oh, oh, oh, oh signorita Dit is ’t momento En het crescendo Want door de zon verblind Hoor ik op de wind
Herb is nog immer een veelgevraagd artiest. Zo staat hij op menig piratenfeest en stond hij in 2019 op de middenstip van de Arena tijdens een Toppers-concert.
The Good Men bestonden uit Gaston Steenkist (DJ Dobre) en René ter Horst (DJ Zki), die onder de naam Chocolate Puma vooral naam hebben gemaakt in de (internationale dancescène). Give it up was wel hun grootste klapper
(o) Sinnamon – I need you now (1983). Let wel, de sample komt van een geremasterde versie door producer Darryl Payne, van zijn eigen verzamelalbum. Van dit nummer komt de vocale sample “Give it up (3x)..yeah”, gevonden in de krochten van de popmuziek dus. Dit Amerikaanse damestrio mocht met een mix van r&b, pop en disco slechts 3 jaar bestaan (’82-’85).
(o) Sergio Mendes – Fanfarra (1992). Dit was de openingstrack van Mendes’ album ‘Brasileiro. Met zo’n 100 percussionisten van verschillende sambascholen in Rio de Janeiro nam hij de track op. Met wat Braziliaanse vocalen ademt het 100% Braziliaanse carnaval. De meesten zullen hem echter van een ander nummer kennen, namelijk Mas que nada.
Gaston Steenkist en René ter Horst kennen elkaar van een lokaal radiostation. Nadat Gaston hem wat demo’s stuurt, die hij met Alex Dijksterhuis maakte, nodigt René hen uit in zijn programma “Eskimotion”. Gaston maakte een jingle voor het station, waar en luisteraars spoorde hen aan hiermee iets te doen, hetgeen gebeurt. Onder de naam The Good Men brengt het duo, nadat ze net label “Fresh Fruit” oprichtten, ‘Give it up’ uit. De jingle met Braziliaanse streetdrums werd een housetrack met maar één (repeterend) vocaal stukje. De drums uit Fanfarra werden dusdanig in elkaar gezet dat er nieuwe ritmes ontstonden.
Internationale doorbraak
En juist dat laatste heeft ervoor gezorgd dat Mendes nooit een succesvol proces heeft kunnen voeren tegen het Nederlandse duo over het gebruik van de drumsamples. De internationale aandacht dat Give it up genereerde, zorgde ervoor dat Mendes er snel van op de hoogte was. Daar hielp een nummer 1-notering in de Billboard Dance 100 zeker wel aan mee. Mendes kon de twee echter weinig maken, omdat ze van de drums uit ‘Fanfarra’ dus nieuwe ritmes smeedden (luister onderaan). Het bijzondere is dat Mick Hucknall voor het gebruik van de sample uit Give it up mocht betalen. De ritmes gebruikte hij namelijk voor zijn grote ’90’s hit Fairground
René en Gaston braken dus door met Give it up, dat ze in heel Europa in de charts bracht. #5 In de UK, #6 in ons land, #6 in Portugal en zelfs #1 in de Amerikaanse dance club chart. Maar naast eerste alias “The Good Men” scoren de heren door de jaren heen onder verschillende namen. René et Gaston (‘Vallée de larmes’), Klatsch! (‘Oh Boy’) en Riva (‘Who do you love now’) zijn hier voorbeelden van. Maar echt naam binnen de housescène maakt het duo onder de naam Chocolate Puma.
