Brabander Jan Van Den Biggelaar alias Jan Biggel brengt sinds 2020 muziek uit. Zijn muziek valt onder de klompensound. Nummers als Fleske d’rin Fleske d’r uit en Ons Moeder Zeej Nog bracht hij solo uit. Samen met Arno Sloot maakte hij de nummers Ik Wil Alleen Liken en We Gaan Op Stap. En om het bij de borrels en feesten populaire nummer Ons Moeder Zeej Nog gaat het hier en z’n oorsprong
Origineel: Chris Andrews – To whom it Concerns (1965). Chris was zowel zanger als songwriter voor andere artiesten zoals Sandie Shaw (zie ook hier)en Adam Faith. Zijn solowerk is toch wel echt bekender met nummers als Yesterday Man (internationale #1-hit; 1965) en ‘Pretty Belinda’ (1969). Naast deze nummers deed ook To whom it concerns het in veel landen goed, ook in ons land (#3).
And so to whom in concerns All you see love, that’s whom in concerns you can help it, you like it, feeling this way You got help me up, every day
Van lied voor geliefdes naar de wijze les van moeders
Zong Chris Andrews nog verliefde mensen toe, in de bewerking van Jan Biggel gaat het om moeder’s wijze lessen. Lessen die de stukadoor uit Liempde nog weleens in de wind slaat, maar er dan wel weer van terug komt. Zeker als het gaat om de vrouwkes. Toch heeft het de laatbloeier op zanggebied toch wat moois gebracht en dat is een kroegklassieker. Zeker in het zuiden des lands zijn er weinig feestjes waar het nummer niet heeft geklonken na afloop. En dat terwijl ‘Ons Moeder zeej nog’ na 5 weken Tipparade net niet de Top 40 haalde. Maakt dus niets uit, want de zanger zal met Carnaval 2022 een van de meest gedraaide artiesten zijn!
En ja ons moeder zeej nog Doe dat toch nie maar ik dee het toch Ja ik weet het ze zeej het want wat dacht ik toen Wat is het soms leuk om iets fout te doen
De Corona ellende lijkt achter ons, tijd voor leuke dingen, zo lijken Gebroeders Ko ons duidelijk te willen maken. Met dit nummer willen Ton en Gerard Koopmans de mensen weer aan het feesten zien te krijgen. En dat met een bewerking van een ruim 90 jaren oud lied, moet dat zeker lukken
Origineel: Johnny Marvin – Happy days are here again (1929). Milton Ager, ook schrijver van het veelvuldig gecoverde (ook door the Beatles) ‘Ain’t she sweet’ schreef het nummer. Jack Yellen tekende voor de tekst, die voor deze donkere periode (denk aan de Beurskrach) toch erg hoopgevend was. Dat had ook presidentskandidaat Franklin D. Roosevelt in de gaten, die gebruikte het lied voor zijn campagne in 1932. Later werd het zelfs het onofficiële anthem van de Democratic Party. Maar vergeet niet te luisteren naar de allereerste opname hieronder van ukelele speler Johnny Marvin.
De allereerste versie
Het publiek maakte in 1930 kennis met Happy Days are here again, dankzij film Chasing Rainbows, over WO I. Charles King and Bessie Love namen in deze musicalfilm een duet op. Je kunt het lied horen als troepen te horen krijgen dat de wapenstilstand is ondertekend. In zeer korte tijd zijn er meerdere orkesten die een versie opnemen, zoals die van Leo Reisman en Jack Hylton. Het lied verschijnt in tientallen films (vooral jaren ’30) en zijn er meer dan 100 officiële versies van verschenen. De bekendste is toch wel die van zangeres Barbra Streisand (1962), ook Johnny Kraaykamp nam met Piet Römer Happy Days are here again op in 1975.
Nu is het een lied van hoop en euforie na een donkere, ellendige periode. Dat hebben de heren van Gebroeders Ko goed aangevoeld, nu de Corona-maatregelen de prullenbak in gaan en feesten weer mag..
De band rond zanger/gitarist Kelly Jones nam een demo op voor de grap, de band had hier geen plannen mee. Hun label V2 hoorde er potentie in en vroeg Stereophonics hier toch meer mee te gaan doen. Daar kregen ze geen spijt van, want Handbags and Gladrags reikte in de UK tot #4, in België tot #9.
Origineel: Chris Farlowe – Handbags and Gladrags (1967). Mike D’Abo, op dat moment frontman van Manfred Mann, schreef het nummer en nam er ook een demo van op. Uiteindelijk was het Chris Farlowe die het opnam, met D’Abo achter de produktieknoppen. Farlowe’s grootste hit was ‘Out of Time’ (#1 UK), cover van the Rolling Stones, aanvankelijk geschreven voor Farlowe. Maar we hebben het hier over Handbags and Gladrags. Twee jaar later nam een nog jonge Rod Stewart een coverversie op, gearrangeerd door D’Abo, die hier ook piano speelt. Een re-release (1972) van Stewart, die inmiddels ook bij the Faces zong, had wat meer succes, ook in de VS. In zowel het geval van Farlowe als die van Stewart was Stones-manager Andrew Oldham de sleutelpersoon, zo verklaarde D’Abo later.
Handbags and Gladrags gaat over een meisje, die haar weg naar geluk niet moet zoeken via trendy kleding en gedrag. Ronnie Tober nam in 1973 een versie op, maar echt bijzonder is een Finse versie van Kirka (Krääsät ja silkkiräasyt). Stereophonics nam dus in 2001 en versie op, waarbij de vocalen van zanger Kelly Jones in de buurt komen van die van Rod Stewart. Dat wordt, getuige deze review niet door alle critici gewaardeerd, toch wordt het nummer een hit in de UK. Hier stond de versie 4 weken in de Tipparade in 2002. Voor wie nog meer wil lezen over de totstandkoming van het nummer, raad ik dit artikel aan.
Bruno Mars en Anderson .Paak vormen r&b-/soulformatie Silk Sonic en kwamen 14 februari -niet geheel toevallig- met deze single. Deze volgt enige maanden na verschijnen van debuutalbum An Evening with Silk Sonic met nummers als ‘Skate’. Love’s Train is een cover maar sluit perfect aan bij de rest van hun reportoire. Niet verwarren overigens met Love Train van O’Jays..
Origineel: Con Funk Shun – Love’s train (1982). Deze Amerikaanse r&b-groep scoorde (periode 1976-1986) tientallen hits in de Billboard R&B-Chart, maar scoorde nooit een echte hit. De invloed van James Brown en Sly & the Family Stone was duidelijk aanwezig. Bandlid Felton Pilate maakte later nog naam als producer van MC Hammer, bekend van o.a. U can’t touch this. Na het uiteenvallen van de groep in 1986 kwamen leden kwam de groep vanaf 1993 weer bij elkaar. Heuglijk feit is dat de groep tegenwoordig (bij schrijven 2022) nog steeds optreedt (Bron).
Con Funk Shun rond 1978
Nu is Silk Sonic niet de eerste act die Love’s Train coverde, in 1996 nam Dru Hill een versie op. Daarnaast gebruikten hiphop-artiesten als Drake, Fat Joe en Wiz Khalifa samples uit het nummer. De eerder genoemde Pilate schreef het nummer met Michael Cooper, over 2 vrienden die voor liefde van dezelfde vrouw gaan. Cooper en Felton dachten beiden de vrouw voor zichzelf te hebben, maar Cooper betrapte haar met Felton. Het heeft ze dan niet de vrouw, maar wel deze song opgeleverd. Mars en .Paak bleven met dank aan producer D’Mile redelijk dicht bij de versie van Con Funk Shun. Toch voegden ze de bounce van de kenmerkende groove van Silk Sonic toe, waardoor het tempo hoger werd dan origineel.
Luister hieronder naar de beide versies van Love’s Train..
De aanloop naar de release van dit nummer verliep zeer moeizaam. Er was op een gegeven moment een versie, maar deze zat niet bij de tracklist van nieuw album ‘X&Y’. Maar een nieuwe mix van Talk stemde iedereen meer dan tevreden en was duidelijk dat dit “mega” zou gaan worden. Maar waar komt die sample uit Talk toch vandaan?
Origineel: Kraftwerk – Computer Love (1981). Dit nummer maakt onderdeel uit van ‘Computer World’, een album waarin de opkomst van computers en de invloed op de maatschappij centraal staat. Het was al de 8e plaat voor de Duitse electropioniers en verscheen in zowel de Duitse als de Engelse taal. De groep bracht single Computer Love in 1981 uit en reikte tot #36 in de Britse charts. Later dat jaar bracht het viertal het nomaals uit, deze keer als dubbele A-kant met ‘The Model’. Met deze van het vorige album afkomstige track behaalde Kraftwerk nu #1 in de UK. In ons land haalde alleen ‘The Model’ in ons land de Tipparade (1978), dat was meteen hun laatste notering hier.
“Robotblues”, zo typeerde Kraftwerk-lid Ralf Hütter het nummer. “In de studio zijn we constant bezig met het opslaan van tonen, met programmeerbaarheid van muziek. Dat maakt dat het thema voor ons onvermijdelijk is”. Het is een rustige, melancholische track, die dus de interesse van Coldplay’s Chris Martin wekte.
Sample opnieuw ingespeeld
De frontman van één van de grootste bands van het nieuwe millennium had een brief gestuurd. Deze ging via advocaten van beide groepen en na enkele weken kreeg Martin een brief terug met de tekst: “Yes”. Coldplay heeft niet de sample voor Talk gebruikt, maar de melodie gereproduceerd middels Jonny Buckland’s gitaar. De riff bepaalt onmiskenbaar het geluid van de single, die gretig aftrek krijgt bij het publiek. Althans, in Nederland waar het nummer op#1 belandt, in andere landen is dat beduidend minder. Doet Talk het in Spanje (#8) en UK (#10) goed, in landen als Duitsland (#29) en VS (#86) beduidend minder.
Luister hieronder naar Talk, maar ook vooral Computer Love en vergelijk de riffs uit beide nummers..
Rob Kemps, ofwel Snollebollekes is (non stop) niet meer weg te denken uit het feestcircuit en krijgt ook mensen van voorbij de 10e rij moeiteloos aan het hossen. Kemps krijgt het zelfs voor elkaar alle 40.000 kaarten voor eigen festival “Total Loss” te doen verkopen. Helaas voor hem ging dit vanwege de pandemie niet door, wellicht lukt dit wel in 2022. Maar dan met deze -wellicht Carnavalshit- als voorproef, maar waar komt toch die zangmelodie vandaan?
Origineel Snollebollekes Non stop: O-Zone – Dragostea din teï (2003). De grote man achter dit nummer is Dan Balan, die het zowel schreef als (mede) produceerde. De Moldavische groep O-Zone neemt het al op in 2003, maar verschijnt pas voorjaar 2004 op single in meerdere landen. Het lied, dat ook bekend staat als “Numa Numa Song” is in het Roemeens gezongen. “Dragostea din teï” betekent zoiets als “Liefde van de Lindebomen”. Het nummer schiet in meer dan 30(!) landen door naar de hoogste positie, ook hier. Niet alleen in ons land, maar over geheel Europa alsmede Japan blijkt het uiteindelijk de bestverkochte single van 2004.
Vele artiesten (meer dan 100 geregistreerde versies) wagen zich aan een cover, maar vooral Italiaans/Roemeense zangeres Haiducii profiteert. Zij scoort -ook in 2004- een grote hit door heel Europa, met een #8-notering hier, #1 in Italië en Zweden. In ons land verschijnen er uiteraard parodieversies, zo brengen Gebroeders Ko ‘Muggen hier, muggen daar’ uit. Oud radio-DJ Edwin Evers brengt met zijn band ‘Duitsers hier, Duitsers daar’ uit. En Ome Henk kon ook niet achter blijven met ‘Lekker Lekker (Ga Maar Met Me Mee)’. Rapper T.I. bracht met Rihanna nog single ‘Live your Life’ (2008) uit met een sample uit Dragostea din teï.
Still uit de clip van Snollebollekes Non stop vol d’r op
Non stop vol d’r op als Carnavalshit?
Snollebollekes gebruikte voor Non stop vol d’r op een melodielijn van een nummer dat op de dansvloer thuis hoort. Tja, dan misstaat het ook niet binnen het reportoire van Rob Kemps zijn alter ego. Deze deed al met meerdere talentenjachten mee voordat hij in 2007 mee deed aan het BNN-programma Lama Gezocht, waar hij tweede werd. Ondertussen was hij te zien met standup-comedy in Amsterdam. Een oplettende platenbaas bracht hem in contact met Jurjen Gofers en DJ Maurice, met wie het idee van Snollebollekes ontstaat. Na eerste single ‘Vrouwkes’ gaat de zanger los met stampers als ‘Links, rechts’, Alaafrojack’ en ‘Feestmuts’. Hopelijk wordt 2022 zijn jaar, vindt zijn festival doorgang en scoort Snollebollekes met ‘Non Stop..’ een grote Carnavalshit!
Dit was de doorbraakhit voor de Limburgse zanger en reikte meteen tot nummer 5. Benny Neyman zou nog hits scoren met o.a. ‘Vrijgezel’ en het ook uit het Grieks afkomstige Waarom-fluister-ik-je-naam-nogBenny overleed februari 2008 op slechts 56-jarige leeftijd, nadat hij december 2007 bekend maakte kanker te hebben in vergevorderd stadium
Origineel: Mia Martini – Agapimu (1974). Melodie en zanglijnen Ik weet niet hoe heeft Benny hieruit overgenomen. Dit was een song met Griekse tekst (Grieks: Αγαπη μου), op zich niet bijzonder, ware het niet dat Mia Italiaanse was. Domenica Bertè begon haar carrière als Mia Bertè, maar deze nam pas een vlucht toen ze haar artiestennaam aanpaste naar Martini. Met nummers als ‘Minuetto’ (1973) en ‘Inno’ (1974) had ze ook buiten Italië succes. In 1992 vertegenwoordigde ze met ‘Rapsodia’ het Italiaanse land en werd hiermee 4e.
Helaas werd ze niet veel later, in 1995, levenloos gevonden in haar appartement. en is nooit duidelijk geworden hoe ze aan haar einde is gekomen. Er gingen geruchten over fataal drugsgebruik, zelfmoord, maar ook moord werd niet uitgesloten. Maar het meest opvallende in haar muziekloopbaan was de ban die mensen in de muziekindustrie over haar uitriepen. Ze zou namelijk ongeluk brengen, waar ze ook maar was. Promotors van platenmaatschappijen hielden hun artiesten weg als zij ook zou komen. Hierdoor heeft ze zichzelf van 1983 tot 1989 terug getrokken vanuit de muziekindustrie.
Platenhoes van het album, waarop Agapimu
Tekst aanpassing voor radio-airplay
Benny Neyman nam wel vaker buitenlandse liedjes op, maar gaf wel een eigen draai aan teksten. En wel alles Nederlandstalig, want dat was immers de taal waarin hij communiceerde, zo verklaarde de zanger zelf. Speciaal voor de NCRV nam Benny een nieuwe versie op, omdat 3 regels niet gepast zouden zijn. Omdat eigenlijk alleen TROS en AVRO zijn muziek draaiden had hij deze omroep ook wel nodig. VARA en de EO draaiden z’n muziek sowieso niet. Desondanks werd het toch een hit (#5 in de Top 40), maar werd het verschil tussen de versies wel duidelijk. Hierop stopte NCRV toch met draaien van Ik weet niet hoe, maar Benny had z’n eerste hit al te pakken.
Anyma, pseudoniem van Mateo Milleri is een opkomende naam binnen het technogenre. Na een remix van Moby-nummer ‘My Only Love‘ volgde EP ‘Sentient’. Maar wellicht is zijn rol als wederhelft in het danceduo Tale of Us wat meer in het oor springend. Voor veel liefhebbers van dance zal dit zo zijn, zo stond het duo in de Gashouder tijdens het ADE/Awakenings (2021). Hier neemt de Italiaan de cover van singer/songwriter Meg Myers onder handen en voegt wat BPM’s en arpeggio’s toe. Onder het verhaal achter de remake van Running up that hill
Origineel: Meg Myers – Running up that Hill (2019). Anyma’s remix is er één van de versie van Myers, dat op haar beurt natuurlijk een cover is van Kate Bush. Deze classic van Kate Bush uit 1985 klinkt met verontrustende synthklanken en indrukwekkende ritmes behoorlijk uniek binnen de popindustrie. De tekst gaat over het fragiele van een relatie tussen een man en vrouw, zo verklaarde Kate zelf: “It’s saying if the man could be the woman and the woman the man, if they could make a deal with God, to change places, that they’d understand what it’s like to be the other person and perhaps it would clear up misunderstandings. You know, all the little problems; there would be no problem.”
Oorspronkelijk andere titel
De oorspronkelijke titel was ‘Deal with God’, maar met deze titel zou dit in vele landen een radioboybot betekenen. Dus dat ging niet door en verscheen het als eerste single van album ‘Hounds of Love’, waarop ook ‘Cloudbusting’. In ons land belandde het op #6, in de UK en Duitsland kwam het drie plekken hoger. Het nummer is zeker (lees: geregistreerd) tientallen malen gecoverd, slechts door enkele prominentere namen. Zo kwamen in 2003 coverversies uit van zowel Placebo en Within Temptation (#13 Top 40). Nieuwsgierigen kunnen nog een luisterpoging wagen aan die van Tiffany (I Think we’re alone now) uit 2010.
Liever geen covers voor Meg, of..
Singer/songwriter Meg Myers timmert nu ruim 10 jaar aan de weg in het alternatieve circuit. Vergelijkingen met Fiona Apple en Sinéad O Connor heeft de pers al gemaakt, zelf noemde ze al Enya. Het rauwe randje zal ongetwijfeld komen doordat ze ook veel luisterde naar Nirvana en Alice in Chains. Met Running up that Hill bereikte ze in 2019 de hoogste positie in de Billboard Alternative Hot 100.
Myers, die prima in het rijtje zangeressen als Lykke Li en St. Vincent past, was nooit zo’n liefhebster van coversongs. Totdat ze Running up that Hill hoorde: “Well, then I discovered Kate Bush’s ‘Running up that Hill,’ which for years has resonated with my soul like nothing ever before.” (bron). En nu is er dus een remix van de versie van Meg Myers..
Meg Myers
Naast de grootsheid van dit nummer kunnen we niet onverschillig staan tegenover Walking dat het nummer op deze single vergezelt. Een track die ons vraagt om tot rust te komen na de intense spirituele beweging van ‘Running’. Maar de remake van Running up that hill levert veel enthousiasme op de dansvloer op, voor de 2e week voert het de Worldwide Club20 aan.
Level 42 covert op verrassend goede wijze 80’s classic
Maar liefst 37 nummers telde het ‘BBC Radio 2: Sounds of the 80s‘- album, dat in 2014 verscheen. Meerdere grote en minder grote artiesten als Kylie Minogue (Bette Davis eyes) en Ed Sheeran (Atlantic City) droegen bij. Maar ook onze eigen Caro Emerald (Walk Like an Egyptian) was uitgenodigd om een nummer te mogen vertolken. Toch krijgt Need you Tonight van Level 42 hier de aandacht, simpelweg omdat het een ijzersterke cover betreft, reden genoeg
Origineel: INXS – Need you tonight (1987). De band rond zanger en idool Michael Hutchence was al groot in thuisland Australië en bracht al vijf albums uit. Goed, ze hadden al een internationale hit in 1984 met ‘Original sin’. ‘What you need’ (1985) deed het destijds ook goed in de States (Top 5) en ze stonden op het affiche van Live Aid. Maar met 6e album ‘Kick’ en leadingle ‘Need you Tonight’ ging het pas echt los. Toetsenist/gitarist Andrew Farriss bedacht het bekende ritmewerk op een Roland TR-707 drumcomputer, terwijl hij in Hong Kong op een taxi wachtte. Hutchence schreef er in een uur een tekst bij, die sensueel klonk en prima bij de muziek paste. Farriss werkte het nummer uit, nam het mee naar Sydney waar de band het nummer op tape zette.
Need you Tonight werd wereldwijd een groot succes, in de VS werd zelf de hoogste plek behaald. In hun thuisland bleef het slechts steken op #3, een plek minder dan in de UK en Canada. In ons land kwam het tot #11, België #9, niet heel groots, maar de naam INXS was wel ingedaald. De groep koppelde het nummer aan een andere, namelijk ‘Mediate’, dat vanwege hetzelfde ritme prima samen ging. Een beetje vergelijkbaar met We will rock you en We are the Champions van Queen. Vele radiostations hebben de nummers dikwijls samen afgespeeld, ook staan er video’s online van beide nummers samen. Op sommige compilatie-albums staan de nummers ook bij elkaar.
De gelegenheid voor het opnemen van de cover door Level42, was het 1-jarig jubileum van BBC Radio-programma “Sounds ofthe 80’s”. Een programma waarbij grote namen uit de 80’s ook daadwerkelijk langskwamen in het programma van Sara Cox. Mark en Nathan King van Level 42 hebben ‘Need you tonight’ in 2015 live gespeeld. De Need you Tonight cover heeft de band overigens niet op single uitgebracht, maar kun je direct hieronder gewoon beluisteren.
Bijzondere samenwerking Heidi Klum en Snoop Dogg op de melodie van ’80’s-hit
Een bijzondere samenwerking tussen dit Duitse topmodel en deze hiphoplegende en wietambassadeur. Het idee van de samenwerking kwam van Heidi, die in 2006 al eens liedje Wonderland opnam. Hier kwam ze destijds mee in de hitlijsten, (de Duitstalige landen). Met Chai Tea zou ze wel eens in wat meer landen de charts kunnen halen
Origineel: Rod Stewart – Baby Jane (1983). Chai Tea is op dit nummer gebaseerd, de tekst is dan wel aangepast, maar de zanglijn van Heidi is dezelfde. Baby Jane was Rod’s meest succesvolle single sinds Do ya think i’m sexy (1978). De leadsingle van album ‘Body wishes’ kwam op #1 in de UK, Duitsland, Zuid-Afrika, Spanje en België. In ons land kwam het slechts tot nummer 6.
Bassist Jay Davis schreef de muziek en Rod de tekst, de laatste als de muziek al bijna vast staat. Net als bij ‘Young Turks’ had hij voor deze al wel een titel klaarliggen. “I’d just write down a good title – like ‘Young Turks‘ or ‘Baby Jane’. Then I’ll wait until the right vehicle comes along for it.” Maar hier bezingt hij Baby Jane wel, in Young turks komt de titel nergens voor in de tekst.
Een mooie thee melange
Het idee om samen te werken kwam van Heidi Klum, en ontstond tijdens een meeting voor programma Germany’s Next Topmodel. Een collega vroeg haar of ze niet een themesong wilde gaan opnemen als promo voor het programma. Ze vond dit geen gek idee en moest tijdens haar vlucht naar Amerika meteen denken aan Snoop Dogg, Daar was ze immers groot fan van en wat kun je dan doen als Heidi zijnde? De ex-partner van Seal (waar ze ooit ‘Wedding Song’ mee opnam) belde hem op. Na haar uitleg was zijn reactie “Well, let’s make it happen. Come to Inglewood.”
Met de mix van Wedding Cake was al klaar en Snoop hoefde alleen maar zijn ding te doen. Wedding Cake bestaat overigens uit Tom Kaulitz en Devon Culiner, de eerstgenoemde is sinds 2019 getrouwd met Klum. Maar er moest ook nog toestemming komen van Rod Stewart voor gebruik van Baby Jane. Heidi had via haar kapster en Rod’s dochter zijn mailadres gekregen, maar ze kreeg maar geen antwoord, en dat wekenlang. Bleek zij antwoord al weken in de spamfilter te hangen en Rod was razend enthousiast. (Bron: people.com).
