oorsprong van
Home » Hit en origineel » 70s » Pagina 2Het nummer kreeg de Nederlandse tekst dankzij Zonneveld’s parner (ook geliefde) Friso Wiegersma) en werd pas bij de 3e uitgave, vlak na de dood van Zonneveld in ’74, een hit
‘Voor haar’ werd uitgebracht in 1977, werd 10 jaar na diens dood op single gelanceerd in 1994, maar zonder resultaat. Toch staat het al vanaf editie 1 (1999) onafgebroken in de Top 2000
(o) Jake Holmes – Her song (1970). Deze Amerikaanse singer/songwriter werd vooral bekend als schrijver én origineel vertolker van ‘Dazed and Confused’ (1967). Dit nummer werd (via the Yardbirds) vooral bekend in de uitvoering van Led Zeppelin. Toch was het enige hitje dat de artiest hier had ‘So Close’ (1970), dat niet verder kwam dan de Tipparade. Later legt Holmes zich vooral toe op het creëren van jingles voor radio commercials in de jaren ’70 en ’80. Het leverde hem een complimenteuze bijnaam op, “Jingle Jake”.
Het is vertaler, letterkundige en schrijver Michel van der Plas die ‘Her song’ vertaalt naar ‘Voor haar’. Job Maarse tekent voor het orchestrale gedeelte en de produktie van het liefdeslied. Frans bezingt zijn geliefde en besluit niet meer zonder haar te kunnen: “En als ik oud moet worden, dan alleen met haar”. Dat het Nederlandse publiek het nummer in de armen heeft gesloten, blijkt wel uit de Top 2000. Vanaf de start in 1999 bereikt ‘Voor haar’ elk jaar een plek bij de eerste 200, met #36 als hoogtepunt. Dit gebeurt in 2007, 23 jaar na Halsema’s overlijden. De cabaratier en zanger, die nog lang samenwerkt met Gerard Cox, overlijdt op 44-jarige leeftijd aan de gevolgen van keelkanker. Zijn grote hit scoort Halsema dus niet met ‘Voor haar’ in de hitlijsten, terwijl ‘Vluchten kan niet meer (met Jenny Arean) wel de top 20 haalt. Maar nogmaals, ‘Voor haar’ werd pas in 1994 uitgebracht op single, een heel andere tijd..
(o) Bishop, Bob – Roses to Reno (1968). De Belg Jimmy Frey nam het in 1970 als eerste op in een Nederlandstalige versie, dankzij de vertaling door Nelly Byl. Deze Vlaamse tekstdichter was verantwoordelijk voor vele teksten, waar artiesten als Will Tura van profiteerden. Maar op internationaal vlak schreef ze ook mee aan ‘Que sera, mi vida’ van The Gibson Brothers.
Amsterdamse zanger die voor is eeuwig verbonden met De Clown, het door Pierre Kartner geschreven nummer. Cramer brak in ’67 door met single ‘Zai zai zai’, na 1980 blijft hitsucces uit en start Kramer (zijn eigenlijke achternaam!) een verdienstelijke musicalcarrière
(o) Pascal Danel – Allez, viens on danse (1966). Geschreven door Fransman Georges Chatelain. Waarschijnlijk hadden schrijver van ‘De Clown’ Vader Abraham en Cramer een hoge pet op van Danel. Van dezelfde zanger komt namelijk ‘Ton âme’, dat zowel Vader als Cramer in ’73 opnamen als ‘Dan is er hoop’.
Toch is Georges Chatelain geen kleine jongen, getuige zijn staat van dienst. De Fransman werkt door de jaren heen als producer, componist, zanger en acteur. Hij werkt begin jaren ’70 nog even samen met Paul Simon, die hem nog wat gitaarles geeft tussen opnames door. In 2009 ontmoeten hij en Ben elkaar in Amsterdam eindelijk:Pas in het tijdperk van après ski halverwege jaren ’90 krijgt ‘De Clown’ meer eeuwigheidswaarde. Zanger Dario zingt zijn versie de tipparade in: “Hij was maar een clown, in ’t wit en in ’t rood. Hij was maar een clown, maar nu is hij dood.” Een treurige tekst in een feestelijke ambiance. Hierna volgen nog vele versies, zoals die van Ronnie, DJ Ötzi en Frans Bauer, samen met Clown Bassie.
Ten slotte heeft in 2017 de beangstigende hype rond horrorclowns Ben Cramer geïnspireerd zijn hit De Clown uit 1971 in een nieuw jasje te steken. Het leverde hem veel lof op.
We gaan terug naar de herfst van 1972 als de Duitse zakenman Leo Muller besluit om een tribute album uit te brengen op zijn label Stereo Gold Award van de succesvolle band Deep Purple. Na eerder in 1971 een tribute album van Jimi Hendrix door de band The Purple Fox te hebben uitgebracht, benaderd Fuller de Ierse band Thin Lizzy, op dat moment bestaande uit Phil Lynott, Brian Downey en Eric Bell.
De band is niet erg enthousiast maar hebben op dat moment het aangeboden bedrag, ongeveer 1000 pond hard nodig om overeind te blijven omdat de eerste 2 albums uit 1971 en 1972 onder het label Decca, Thin Lizzy en Shades of a Blue Orphanage qua verkoopcijfers geflopt waren. Ze besluiten het aanbod aan te nemen. Phil Lynott wil alleen bas en background vocals gaan doen omdat hij zichzelf niet in staat acht net als Ian Gillan te zingen. De band besluit om zanger Benny White en keybord player Dave Lennox van de band Elmer Fudd die zij kennen uit Dublin te vragen, want die band speelt tijdens optredens covers van Deep Purple en zodoende is de tribute band compleet. White en Lennox vangen ieder 60 pond voor hun bijdrage.
Het album wordt opgenomen in 1 dag in de De Lane Lea Studios in Londen. Na 2-3 uur repeteren komen er uit eindelijk 9 songs uit de koker waarvan er eigenlijk maar 4 van Deep Purple zijn. Palamatoon een eigen nummer, Dan - een versie van Danny Boy, Hush een nummer van Joe South, House Of The Rising Sun van The Animals en Corina van Leo Muller zijn de andere nummers. De foto op de cover is van de band Hard Stuff die bij het label van Deep Purple terecht kwamen. Het album is uitgekomen in Januari 1973 en verscheen in Engeland en Amerika onder het Stereo Gold Award Label. Voor de Duitse release door het label Sonic Records werd de naam van de band veranderd in The Rock Machine. Het album verscheen in Duitsland en Nieuw Zeeland onder de naam The Rock Machine Plays The Best Of Deep Purple And Other Hits.
Line-up:
Phil Lynott - Bass, Background Vocals
Eric Bell - Guitar
Brian Downey - Drums
Benny White - Vocals
Dave Lennox - Keybord
Beluister op spotnet
Bron: japie (naam is bij de redactie bekend)
#Funky Junction
Grootste hit van het jaar 1978 in ons land, met 400.000 verkochte singles en 9 weken lijstaanvoerder in de Top 40. In de UK is het nummer (bij schrijven 11 dec. 2017) nummer 7 op de lijst van bestverkochte singles ooit
(o) The Melodians – Rivers of Babylon (1971). Dit Jamaicaanse trio wordt opgericht in 1965in een tijd dat reggae nog in ontwikkeling is. Na met meerdere producers te hbben gewerkt, neemt de groep met Leslie Kong (ontdekker van o.a. Jimmy Cliff). Het is een religieus lied, dat gaat over de terugkeer van het paradijs naar het beloofde land. Dit land -Zion genaamd- moet Ethiopië zijn geweest, het land waar volgens de rastafari “King Alpha” (één van de bijnamen van Hale Selassie) regeert.
‘Rivers of Babylon’ doet het wel redelijk in het thuisland, daarbuiten lijkt het niet het beoogde succes te behalen, zoals het door Desmond Decker-ook door Kong geproduceerde- eerder uitgebrachte ‘The Israelites’. Het krijgt pas aandacht als het wordt gedraaid in Jamaicaanse succesfilm “The harder they come”. Deze film zet ook reggae internationaal in de etalage.
Boney M
Duitser Frank Farian is in die periode wel bezig met een solocarrière, die niet echt van de grond komt. Halverwege jaren ’70 besluit hij discogroep Boney M op te richten met zangeressen en een voorman/danser. Dit blijken Marcia Barrett, Liz Mitchell, Maizie Williams en Bobby Farrell. Laatstgenoemde blijkt amper een woord te hebben ingezongen (wél tijdens concerten), iets wat Farian graag voor zichzelf hield. Wereldhits volgen, zo ook ‘Rivers of Babylon’, dat in een discojasje toch wat gek afsteekt tegenover de serieuze ondertoon van het origineel. Het blijkt wel de definitief wereldwijde doorbraak van de groep.
Op de hoes van de single werpt Farian zich nog schaamteloos op als medecomponist van het nummer. Dit wordt niet echter overgenomen in andere bronvermeldingen.
Wellicht nog geinig om te vermelden is de parodieversie van het Belgische De Strangers, onder de titel ‘Den Dopper’.
Een rollende steen mag dan geen mos verdragen, maar kan ook de verantwoordelijkheid niet aan. In dit lied is de vader een rondtrekkende, beruchte rokkenjager. Wanneer hij sterft vertelt de moeder alles over zijn luiheid en rokkenjagerij aan de kinderen
(o) Undisputed Truth, The – Papa was a rollin’ stone (1972). Nummer was geschreven door Norman Whitfield en Barrett Strong, beide in dienst van Motown. Undisputed Truth moest het vaak doen met probeersels van Whitfield en namen ook een wat kalere versie op van dit nummer. Het werd dan ook niet de gewenste hit. Whitfield bood het nummer aan bij The Temptations, het paradepaardje van label Motown, maar de leden hiervan zagen het was psychedelisch klinkende soulnummer niet echt zitten. Toch wordt het nummer -in tegenstelling tot het origineel met bepalende baslijn en wah-wahgitaar- de grootste hit van de groep. Het nummer duurt met intro van 2 minuten een langte van 11 minuten, de singleversie 7 minuten, toch ongekend voor deze tijd. George Michael coverde dit nummer in 1993.
Nummer verscheen reeds in 1968 op album ‘The Cats’, en kwamen al vele verzoeken om ‘Vaya con dios’ op single uit te laten brengen. Toch hield voorman Piet Veerman de boot lang af en ging pas na veel druk van andere bandleden gebeurde het
(o) Anita O’Day and Orchestra conducted by Larry Russel – Vaya co dios (1953). Geschreven door diezelfde Rusell, met Inez James en Buddy Pepper, werd het nummer bij de eerstvolgende uitvoering een succes. Les Paul (ook beroemd gitarenbouwer) en Mary Ford hadden veel succes in de VS met hun versie. Hierna werd het niet door de minsten opgenomen, zoals Bing Crosby, Cliff Richard, Chuck Berry en The Drifters.
Vooral de versie van de laatstgenoemde met Ben E. King (‘Stand by me’) maakte indruk op Veerman. Deze vond de versie dusdanig goed, dat hij ‘Vaya con dios’ niet op single wilde uitbrengen. Het gebeurde toch en leverde de Volendamse Cats een grote hit op (nr. 3 in de Top 40). Toch waren nummers als ‘One way wind’ (1971) en ‘Be my day’ (1974) meer succesvol.
Even voor het tijdsbeeld, deze bepalende New Yorkse punkbandbrengt eind 1977 album ‘Rocket to Russia’ uit. De vooruitgesnelde single van deze plaat is Sheena Is a Punk Rockeren verschijnt in dé zomer van de punkmuziek.Ook in New York explodeerde deze muziekstroming, mede door de opkomst van clubs als CBGB. Toch waren Ramones één van de weinige punkbands die ook na het hoogtepunt van punk kon blijven renderen. Dat had ook te maken met hun surfinvloeden en humor in de muziek. Eén van de andere nummers op Rocket to Russia was ‘Do you wanna dance’
Origineel: Bobby Freeman – Do you want to dance (1958). Hoewel deze Amerikaanse rock(’n roll)-/soulzanger in 1957 startte met zijn groep Vocaleers, werd hij solo vastgelegd door Jubilee Records. Met zijn debuut Do you want to dance’ brak hij meteen door en pakte #5 in de Billboard Hot 100. Andere versies volgden snel, de meest prominente was ongetwijfeld die van Cliff Richard (met the Shadows) eind 1961. Zijn versie was wel een b-kant van ‘I’m Lookin’ Out the Window’, maar al snel kreeg de b-kant veel radio-airplay. In de UK reikte de single tot #2, waarbij beide nummers werden vermeld. In ons land (hitlijst Tijd voor Teenagers) reikte Do you want to dance tot #1, in Australië en Vlaanderen reikte het ook tot de top 5.
Zo’n 3 jaar later, in 1965 was het de beurt aan the Beach Boys om hun versie uit te brengen. Het verscheen alleen op single in Noord-Amerika, maar bijzondere was dat dit hun enige hit was met Dennis Wilson als leadzanger. Ook zette men de oorspronkelijke titel om naar ‘Do you wanna dance’, hetgeen Bette Midler in 1972 weer terugdraaide. De meesten zullen haar kennen van Beast of burden (1978), maar dit was haar debuut in de charts. En net als bij the Beach Boys was deze versie alleen succesvol in de VS en Canada.
Imposante lijst coverartiesten
Nu waren dit alleen de hitversies, als we het gaan hebben over andere covers van grote namen, wordt de lijst beduidend langer. Vooral in de eerste jaren gaat het helemaal los met artiesten als Del Shannon en Four Seasons (beiden 1964). Sonny & Cher (1965), the Mamas & the Papas (1966), John Lennon (1975) en T-Rex (1975) maken het nog imposanter. De opvallendste (reggae-)uitvoering komt wellicht op naam van ‘Mysterious girl’-zanger Peter André uit 1993.
Nu heeft het nummer genoeg elementen uit de rock ’n roll om aansluiting te kunnen vinden bij de Ramones. Al moet worden vermeld dat rock ’n roll- en surfinvloeden altijd wel aanwezig waren in hun muziekidioom. Maar het nummer sluit perfect aan bij de rest van hun reportoire en is deze uitvoering hoe het bedoeld is. Zo hebben de heren door de jaren heen nog veel meer gecoverd. Dat Do you wanna dance een punkinslag heeft bewijst Green Day, die het ook enige tijd in hun liveset opneemt.
Pas in het tijdperk van après ski halverwege jaren ’90 krijgt ‘De Clown’ meer eeuwigheidswaarde. Zanger Dario zingt zijn versie de tipparade in: “Hij was maar een clown, in ’t wit en in ’t rood. Hij was maar een clown, maar nu is hij dood.” Een treurige tekst in een feestelijke ambiance. Hierna volgen nog vele versies, zoals die van Ronnie, DJ Ötzi en Frans Bauer, samen met Clown Bassie.
