Geplaatst door The Beatles – Lady Madonna
Origineel: Lyttleton, Humphrey – Bad penny blues (1956), pianodeun van McCartney is gebaseerd op dit jazz-nummer.
George Martin was als baas van Parlophone Records betrokken bij de opname van Lyttleton en zijn orkest. Belangrijste rol bij dit nummer is niet die van Lyttleton, maar die van pianist Johnny Parker. Zijn uptempo spel blijkt later ook de grote inspiratiebron voor Paul McCartney tijdens het schrijven. Het is uiteindelijk dezelfde George Martin die producent maar ook het pianospel op zich nam bij de opname van Lady Madonna.
Het was voor the Beatles weer een terugkeer naar hun oude sound, na hun psychedelische uitstap. De stem van McCartney klinkt hier donkerder dan gebruikelijk, maar dat is wel een bewuste keuze. Het thema van het nummer deed Paul denken aan een nummer van Fats Domino en probeerde hem vocaal te benaderen.
Dit nummer was ‘Blue Monday’ (niet verwarren met die van New Order), over de benarde positie van een werkende man. Elke dag van zijn zware leven wordt hier besproken, McCartney vertelt het echter vanuit het oogpunt van een vrouw. Voor hem betekende het een eerbetoon voor alle arbeidersvrouwen. Werken, de zorg voor de kinderen, hoe doen ze dit allemaal. Het idee ontstond toen hij in een tijdschrift de foto van een Afrikaanse vrouw met kind ziet. De kop erboven luidt: “Mountain Madonna”.
The Fab Four & Fats
Voor de Fab Four was het de zoveelste nummer 1-hit op rij in vele landen, in ons land #3. Plek 4 werd bereikt in de VS, het land waar Domino tientallen hits scoorde, maar op zijn retour was geraakt. Hij en generatiegenoten als Chuck Berry en Little Richard waren over hun piek heen en voorbijgestreefd door de Britse invasie met o.a. the Beatles, Rolling Stones, Kinks en the Who. Toch nam Fats Domino een cover op van the Beatles en dat werd..Lady Madonna. Dit deed hij nadat hij hoorde van McCartney en Lennon hun waardering en inspiratie voor zijn persoon.
Lady Madonna is de allerlaatste hit voor Fats Domino, al zou de laatste hit zich voor Beatles niet lang daarna aankondigen.
Bron: Leo Blokhuis – Het Plaatjesboek (2007).