Dalida – J’attendrai (1976)
Estimated reading time: 3 minutes
oorsprong van Home » Hit en origineel »Grote Discohit van één van Frankrijks grootste zangeressen
Origineel: Dino Di Luca (e Coro) – Tornerai (1937). De eerste verschijning van het lied was dus in het Italiaans, Dino Olivieri en Nino Rastelli waren de schrijvers. Zangeres Raffaella Carrà (1976) en dezelfde Dalida (1987) namen het onder deze titel ook nog op, dus in het Italiaans. Di Luca was de eerste die het dus opnam, toch had Italiaan Carlo Buti er meer succes mee in eigen land. Er gingen stemmen op dat de melodie dan weer was afgeleid van het stuk ‘Coro a bocca chiusa’ (“Humming Chorus”) uit opera Madame Butterfly. De eerste Franse uitvoering, geschreven door Louis Poterat, staat op naam van Rina Ketty (& d’orchestre, dir. Marcel Cariven) (1938).
In Frankrijk werd J’attendrai in 1940 het lied dat symbool stond voor hoop op bevrijding en vrede. Het intro zou je nog kunnen horen als je één van de barakken bezoekt van Fort Ében-Émael. Toch bleef het lied allesbehalve in Italiaanse of Franse handen. Zo kwamen er o.a. Duitse, Tsjechische, Poolse, Deense, Britse en Noorse vertalingen. Ook de grote (kerst-)coverkoning Bing Crosby nam het op, in het Engelstalige als ‘I’ll be yours) (1946).
Ook Nederlandstalige versies
Vlak vóór het verschijnen van Dalida en haar versie van ‘J’attendrai’ was er ook nog een Nederlandstalige variant. Het was Johnny Hoes die ‘k Wacht op jou’ (1985) schreef voor Vlaamse legende Eddy Wally. Datzelfde deed Vlaamse songschrijver Yvan Brunetti voor de eveneens Vlaamse Wendy van Wanten, ditmaal onder de titel ‘Eindeloos’ (1997). Er zijn ook genoeg orchestrale uitvoeringen zonder zang, ook één met Hollands tintje. Zo staat er ook een instrumentale J’attendrai op naam van Maastrichts Salon Orkest (1989). Deze was in 1978 opgericht door niemand minder dan André Rieu…
Toch lijkt er geen twijfel te bestaan dat de Française met Egyptische roots Dalida de bekendste J’attendrai uitbracht. Toch kent haar leven ondanks alle successen (al vanaf de 50’s) wel een treurig einde. Ze groeide in de jaren ’30 op in een toen nog inclusief Egypte, waar westerlingen en Arabieren probleemloos naast elkaar leefden. Op haar 19e werd Dalida Miss Egypte, verhuisde datzelfde jaar (1954) naar Frankrijk en scoorde eind jaren ‘ 50 al een hit met ‘Bambino’. Vanaf dan is de zangeres een waar fenomeen buiten, maar vooral binnen Frankrijk. Met liedjes als Danse de Zorba en ‘Parole Parole’ (met Alain Delon) groeit ze uit tot megaster (” Saint Dalida”).
Maar door de jaren heen kent ze een turbulent liefdesleven en trekt op liefdesgebied mentaal wat moeilijke mannen uit. Door de jaren heen plegen liefst 3 liefdes zelfmoord, hetgeen natuurlijk een wissel op haar trekt. “Vergeef me, het leven is voor mij ondraaglijk geworden …”. zou er in haar afscheidsbrief hebben gestaan. Toch leeft de zangeres, met een borstbeeld en vernoemen van een van de pleinen rond Montmartre (Parijs) naar haar, voort in de harten van vele (Franse) fans.
Dalida scoorde bij ons met J’ attendrai een #8-notering, toch was dit niet haar grootste hit. Met Gigi L’Amoroso – Gigi L’Amour (1974) tikte ze plek 2 aan. Luister hieronder naar het optreden van La Grande Dame in Toppop en de oorspronkelijke uitvoering van het lied.
