Elvis Presley – Blue Suede Shoes (1956)
Estimated reading time: 3 minutes
Home » Hit en origineel »
Origineel: Carl Perkins – Blue Suede Shoes (1956). Even voor het tijdsbeeld, Perkins nam de oorspronkelijke versie op in januari van dat jaar, Presley 2 maanden later. Het wordt beschouwd als een van de eerste rockabilly-platen, waarin elementen van blues, country en popmuziek uit die tijd samenkomen. Perkins scoorde hiermee een dikke hit (#4).in de Billboard Hot 100, ook in de UK deed de single het prima. In ons land was er in 1956 alleen een hitlijst via maandblad Elsevier, maar daar kwam het niet in voor.
Maar waar kwam nu het idee van die blauwe suède schoenen vandaan? Het was Johnny Cash die tijdens een optreden in Amory, Mississippi (waar ook Elvis optrad die avond) aan Perkins vertelde over zijn militaire tijd: “Een zwarte man genaamd CV White, droeg zijn militaire best als hij de basis mocht verlaten, en zei op een gegeven moment tegen Johnny: “Stap niet op mijn blauwe suède schoenen.” De schoenen waren eigenlijk gewoon door de luchtmacht uitgegeven zwart, maar wit zou zeggen: “Vanavond zijn ze blauw suède.”
Welke versie scoorde het best?
Zoals eerder gemeld, verscheen Elvis’ uitvoering 2 maanden na die van Perkins via een gelijknamige EP. Elvis was bevriend met Carl, die hij goed kende uit zijn Sun Records-periode. Hij wilde zijn uitgave rekken, RCA wilde het zo snel mogelijk uitbrengen, dat lukte deels. De EP reikte tot plek 24 in de Billboard Chart, terwijl de originele versie tot #4 kwam. Een -tevens via label RCA- in september verschenen single met ‘Tutti frutti’ als B-kantje deed overigens weinig. In de UK kwam al in mei ’56 de single uit en schopte het tot #9, in precies dezelfde week landde die van Perkins op #10.
Feitelijk was dit de enige grote hit voor Carl Perkins, maar dat doet écht tekort aan zijn invloed. Voor artiesten als Elvis, Cash maar ook The Beatles was hij een grote invloed. Dat zag de in 1998 overleden zanger in 1987 beloond met de introductie in Rock and Roll Hall of Fame. Toch zal het de uitvoering van Elvis zijn die 9 van de 10x wordt gedraaid, dat zal alleen met zijn status hebben te maken.
O ja, kan niet onvermeld blijven dat er honderden covers volgden en niet van de minsten: o.a. Cliff Richard, Bill Haley, Eddie Cochran, Pat Boone, Johnny Hallyday en Marty Wilde. Maar misschien nog wel verrassender, Jimi Hendrix, The Toy Dolls en Nine Inch Nails. Het was ook één van de weinige nummers van Don Arden, later beroemd/berucht manager van o.a. Black Sabbath. Daarnaast verschenen ook een Finstalige, Spaanstalige en zelfs een Japanstalige poging.
kijk hieronder naar een filmpje waarin beide versies een mooie vergelijking krijgen
