
Origineel: Bruce Springsteen – Fire (1977), Bruce schijnt een demo-versie naar Elvis Presley te hebben gestuurd vlak voor diens dood. Of Elvis deze nog heeft beluisterd is onduidelijk. Volgens Bruce zelf was hij al overleden, voordat de tape arriveerde. Maar feit is wel dat deze hem nooit heeft opgenomen, in tegenstelling tot Robert Gordon, die Fire als allereerste opnam. Toevallig of niet, Gordon werd door meerderen qua stemgeluid gelinkt aan The King. Op zijn album ‘Fresh Fish Special’ (met Link Wray) zijn ook The Jordanaires te horen, ook backing vocalgroep van Elvis! Op dit album staat dus ook ‘Fire’, waarop Bruce zélf de keyboards bedient. De laatste kwam met Gordon in contact via E Street Bandlid Garry Tallent, bassist van de groep.
Bruce nam Fire zelf wel als eerste op in 1977, maar belandde net als 51 andere (op z’n minst deels) opgenomen nummers niet op album Darkness on the Edge of Town (1978). Een aantal van die nummers werd, na wat extra instrumentatie en remastering, gebundeld op album The Promise. Hieronder bevindt zich uiteraard ook Fire.

De bezetting binnen the Pointer Sisters was in die periode nog wel aan wat wisselingen onderhevig. Oorspronkelijk lid Bonnie Pointer had de groep net verlaten om aan een (bescheiden) solocarrière te werken. Dus bleven andere zusters Anita, June en Ruth over, de eerste twee waren al lid vanaf moment 1 in 1969. De ballad Fire was het begin voor een reeks grote hits wereldwijd, zoals Hapiness, Jump (for my love) en Automatic. Zoals Anita Pointer verklaarde: “We hadden al een gouden plaat binnen gesleept, maar een single, met deze status veranderde onze carrières echt. Vanaf toen draaide men immers wereldwijd onze muziek!”.
Het lied, over een vrouw, die tegelijkertijd wel en niet een man nodig heeft in haar leven, bereikte hier de hoogste positie. In de VS bleef deze steken op #2, achter Rod Stewart’s Do ya think I’m sexy.