(o) Steve Winwood – Valerie (1982), niet te verwarren met de Valerie van the Zutons en Amy Winehouse. Op de eerste versie van het Prydz-nummer, gebruikte de DJ een sample van dit nummer. Maar bij het vragen van toestemming van Winwood, bood de zanger aan het nummer opnieuw in te zingen, hetgeen ook gebeurde. Steve’s carriere begon al in 1963 op zijn 14e (!) bij de Spencer Davis Group. Met deze scoorde hij op zijn 16e eerste #1-hit ‘Keep on Running’, niet veel later volgde ‘Gimme some lovin” (1966). In 1967 verlaat Winwood de groep en voegt zich bij Eric Clapton and the Powerhouse, waar een paar songs uitvloeien. Met o.a. Jim Capaldi richt hij daarna al snel groep Traffic op, met een meer psychedelisch geluid.
In 1969 kapt Winwood -hij vond dit vrij normaal in die tijd- alweer met Traffic om Blind Faith op te richten, met (wederom) Eric Clapton. In de tussentijd werkte Winwood ook al samen met Jimi Hendrix op diens album ‘Electric Ladyland’. En -bijna in de lijn der verwachting- stopten Clapton en Winwood in het najaar van ’69 met Blind Faith. Bassist Ric Grech kreeg hier keurig bericht over, drummer Ginger Baker echter niet, want die was net op vakantie. Die was -zacht gezegd- niet blij toen hij over het opheffen van de groep hoorde. Verontrustend als je de aard van Baker zou kennen, maar ook hij ging snel zijn eigen gang.
Wie was Valerie?
Je zou Steve’s muzikale loopbaan vanaf 1970 kunnen kenmerken als één met vele samenwerkingen, maar vooral een solide solocarriere. Deze komt vanaf ’80 pas goed op gang met een reeks flinke hits, zoals ‘Higher Love’ (1986) en ‘Valerie’ (1982). Winwood schreef de laatste met Will Jennings over een man die treurt over een verloren liefde. De hoop bestaat dat deze liefde opnieuw wordt gevonden. Jennings zou verklaard hebben de identiteit niet te onthullen van de persoon die hij in gedachten had bij het schrijven. Toch zijn er stemmen die de naam van zangeres Valerie Carter noemden..
Eric Prydz liep de afgelopen jaren bepaald niet te koop met Call on me dat hij na 2005 niet meer in zijn livesets opnam. Zijn muzikale richting is een andere kant op en zou niet snel meer voor productie voor tracks als deze kiezen.
For me, I’m super happy about “Call On Me”, and what happened to it, and that it became super successful and all that. I don’t take pride in the track, because Steve Winwood wrote the melodies in it. I added some beats, changed the arrangement around, and somehow it connected with the audience. I’m happy it happened, but at the time I was on a different musical journey. This was just some side project that I did. It took me a half an hour to make, just a fun thing on the side (Bron)