Shaggy – Oh Carolina
oorsprong van Home » Hit en origineel »
Origineel: Folkes Brothers – Oh Carolina (1959), gebaseerd op een Caribische volksmelodie. De inkomsten gingen naar John Folkes, terwijl producer Prince Buster beweerde dat die hem toekwamen, aangezien hij Folkes een nacht lang moest voordoen hoe het nummer te zingen. Folkes schreef het naar eigen zeggen al in 1953 in zijn achtertuin in Trench Town (Jamaica). Hij werkte het nummer uiteindelijk uit met wat broers en wat lui uit de Rastafari hoek. Want op drums kun je Rastafari Count Ossie horen, die het folklied een dansbaar karakter gaf. Het was de eerste succesvolle plaat, waarop ook rastafari-mensen zijn te horen. Het zou volgens sommigen zelfs de weg voor mensen als Bob Marley hebben geplaveid.

Vóór Shaggy’s versie uit ’93 waren er eerdere covers, zoals van Byron Lee and the Dragonnaires. Deze had het uitgebracht zonder toestemming van Folkes, terwijl Reggae Master (‘On A Reggae Tip’] and Shabby G (‘Loaded’) dat wel met toestemming deden. Maar met de versie van Shaggy ging het helemaal los met Oh Carolina. En daar dook Prince Buster (Cecil Campbell) ineens op om de rechten van het nummer te claimen, door te stellen dat hij het nummer schreef. daarnaast beweerde hij ook één van de stemmen was op de oorspronkelijke uitvoering. Maar naast hem, dook nog een naam op:
Origineel: Henry Mancini – Peter Gunn’s Theme (1959). De melodie uit deze bekende tune is door het hele nummer te horen. Dus ook Mancini rook geld en claimde zelfs 50% van de opbrengsten, wat hij later terug zou brengen tot 20%. Mancini staat tot op de dag van vandaag ook genoteerd als medeschrijver van Shaggy’s hit. Maar aanvankelijk had Virgin records ook Buster’s naam als songwriter neergezet. Het leidde in 1994 tot een rechtzaak waarbij Greensleeves Records en Count Ossie de broers Folkes steunden. De rechter bepaalde dat John Folkes de rechtmatige autheur is van Oh Carolina, vanaf dan staat hij vermeld als songwriter.
Shaggy’s versie bracht hem op nummer 1 in UK, Ierland en Canada, in ons land reikte het tot #6. In de VS kwam het niet verder dan #59 en brak daar pas 2 jaar later door met Boombastic.